Կարող է արդյունավետ որոշումների կայացման եւ առաջադրանքների պատվիրակությունը իսկապես օգնել հաղթահարել թիմային դժվարությունները:

Որոշումների կայացումը եւ պատվիրակությունը երկու հմտություններ են, որոնք անհրաժեշտ են ցանկացած առաջնորդի կամ կառավարչի համար: Այնուամենայնիվ, թվում է, որ շատ մարդիկ պայքարում են այս առաջադրանքների հետ, հաճախ վկայակոչելով վստահության պակաս կամ սխալ որոշում կայացնելու վախի: Բայց ինչ անել, եթե ես ասեի ձեզ, որ այս պայքարը ոչ միայն անձնական թուլության խնդիր է, այլ հասարակական եւ մշակութային պայմանների արդյունք:

Սկսենք որոշումների կայացումից: Մեզ սովորեցնում են երիտասարդ տարիքից, որ ճիշտ որոշում կայացնելը մեծ նշանակություն ունի: Մեզ ասում են, որ մեր ընտրությունը կորոշի մեր հաջողությունը կամ ձախողումը կյանքում: Արդյունքում, մենք դառնում ենք կատարյալ լուծում գտնելու համար եւ հաճախ վնասված են սխալ ընտրություն կատարելու վախից: Բայց ճշմարտությունն այն է, որ կատարյալ որոշում չկա: Յուրաքանչյուր ընտրություն ունի իր կողմնակից եւ դեմքերով, եւ մենք պետք է սովորենք դա ընդունել:

Հիմա խոսենք պատվիրակության մասին: Շատերը պայքարում են պատվիրակության առաջադրանքների հետ, քանի որ զգում են, որ նրանք միակն են, ովքեր կարող են ճիշտ գործը կատարել: Այս մտածելակերպը ոչ միայն անիրատեսական է, այլեւ վնասակար է ուրիշների աճին եւ զարգացման համար: Չկարգավորելով, մենք ոչ միայն բացակայում ենք ուրիշների ներուժից, այլեւ սահմանափակում ենք մեր սեփական ներուժը:

Այսպիսով, որն է լուծումը: Դա պարզ է, դադարեք փորձել կատարյալ լինել: Դադարեք փորձել կատարել կատարյալ որոշում կամ ամեն ինչ անել ինքներդ: Սովորեք ընդունել, որ սխալներ կլինեն, եւ դա լավ է: Ընդունեք անորոշությունը եւ վերցրեք հավատքի ցատկ: Պատվիրեք առաջադրանքներ եւ վստահեք, որ մյուսները կարող են կատարել դրանք այնպես, ինչպես նաեւ դուք:

Եզրափակելով, որոշումներ կայացնելու եւ առաջադրանքներն արդյունավետորեն պատվիրելու դժվարությունը անձնական թուլություն չէ, այլ `սոցիալական եւ մշակութային պայմանների արդյունք: Ընդունելով, որ չկա այնպիսի բան, որը կատարյալ որոշում եւ սովորում է վստահել ուրիշներին, մենք կարող ենք հաղթահարել այս պայքարը եւ դառնալ ավելի լավ առաջնորդներ եւ ղեկավարներ: Այսպիսով, թողեք կատարյալ լինելու անհրաժեշտությունը եւ սկսեք ընդգծել անկատարության գեղեցկությունը: