A mund të ndihmojnë vërtet vendimmarrja efektive dhe delegacioni i detyrave të ndihmojnë vërtet të kapërcejnë vështirësitë në ekip?

Marrja e vendimeve dhe delegacioni janë dy aftësi që janë thelbësore për çdo udhëheqës ose menaxher. Sidoqoftë, duket se shumë njerëz luftojnë me këto detyra, shpesh duke përmendur mungesën e besimit ose frikën e marrjes së një vendimi të gabuar. Po sikur të të them se këto luftëra nuk janë vetëm çështje e dobësisë personale, por më tepër rezultat i kondicionimit shoqëror dhe kulturor?

Le të fillojmë me vendimmarrje. Ne jemi mësuar që në moshë të re që marrja e vendimit të duhur ka një rëndësi të madhe. Na është thënë që zgjedhjet tona do të përcaktojnë suksesin ose dështimin tonë në jetë. Si rezultat, ne jemi të fiksuar pas gjetjes së zgjidhjes së përsosur dhe shpesh bëhet i paralizuar nga frika e bërjes së zgjedhjes së gabuar. Por e vërteta është, nuk ka diçka të tillë si një vendim i përsosur. Choicedo zgjedhje vjen me grupin e vet të të mirat dhe të këqijat dhe ne duhet të mësojmë ta pranojmë atë.

Tani le të flasim për delegacionin. Shumë njerëz luftojnë me detyra deleguese sepse mendojnë se janë të vetmit që mund ta bëjnë punën si duhet. Ky mentalitet nuk është vetëm jorealist, por edhe i dëmshëm për rritjen dhe zhvillimin e të tjerëve. Duke mos deleguar, ne jo vetëm që na mungojnë potencialin e të tjerëve, por ne po kufizojmë gjithashtu potencialin tonë.

Pra, cila është zgjidhja? Shtë e thjeshtë, ndaloni së provuari të jeni perfekt. Ndaloni të përpiqeni të merrni vendimin e përsosur ose të bëni gjithçka vetë. Mësoni të pranoni që do të ketë gabime dhe kjo është në rregull. Përqafoni pasigurinë dhe merrni një kërcim besimi. Delegoni detyrat dhe besoni se të tjerët mund t’i bëjnë ato ashtu si dhe ju.

Si përfundim, vështirësia në marrjen e vendimeve dhe delegimin e detyrave në mënyrë efektive nuk është një dobësi personale, por më tepër rezultat i kondicionimit shoqëror dhe kulturor. Duke pranuar se nuk ka diçka të tillë si një vendim i përsosur dhe të mësojmë t’i besojmë të tjerëve, ne mund t’i kapërcejmë këto beteja dhe të bëhemi udhëheqës dhe menaxherë më të mirë. Pra, le të shkojë nevoja për të qenë e përsosur dhe të filloni të përqafoni bukurinë e papërsosmërisë.